hoe nu verder

hoe nu verder

Brussen

 

…Ik dacht heel vaak dat ik het ook had en dan kon ik niet meer slapen...

Kinderen en jongeren rouwen anders dan volwassenen. Terwijl jouw verdriet vrijwel steeds aanwezig is, rouwen zij in stukjes. Het ene moment is je kind intens verdrietig, even later lijkt er niets meer aan de hand en gaat het weer helemaal op in zijn spel. Het is voor een kind gewoon te veel om doorlopend verdriet te voelen en daarom ‘parkeren’ kinderen hun verdriet soms even. Jongeren hebben vaak geen zin in praten maar maken tussentijdse opmerkingen, meestal als je het niet verwacht. Reageer dan rustig en open maar verwacht geen uitgebreid gesprek. Je kind wil gewoon even testen of je er voor hem bent. Pas als het thuis een beetje 'normaal' wordt en jij het leven weer een beetje aan kunt, durft je puberkind te rouwen. Zie dat als een compliment: je kind voelt zich veilig bij jullie.

Piekeren

Brussen piekeren er soms over of zij zelf ook kanker zullen krijgen en liggen er wakker van. Ook kunnen ze het idee hebben dat hun broer of zus door hun schuld ziek is geworden. Ze zeggen het misschien niet tegen je, maar zitten er wel mee. Het is daarom goed het ter sprake te brengen. Stel je kind gerust. Leg uit dat niemand kanker kan krijgen van een klap of een boze gedachte.

Emoties tonen

Je kind wil jou niet verdrietig zien en kan daarom zijn verdriet voor je verbergen. Jij wil op jouw beurt je kind beschermen en houdt je verdriet zo veel mogelijk voor jezelf. Dat bevestigt voor je kind alleen maar dat je je emoties binnen moet houden. Hoe moeilijk ook, probeer toch je verdriet te delen zonder je kind ermee te overstelpen. Als jij je tranen laat zien, geef je je kind ook die ruimte. Laat zien dat je er voor je kind bent. Je hoeft niet per se te praten, soms is het beter samen iets te doen. Kijk niet raar op als je kind (ook) zijn toevlucht zoekt tot iemand anders bij wie het zijn verdriet kwijt kan. Dat doe je uiteindelijk zelf ook, bij familie of vrienden. Het is fijn om je te kunnen uiten.

Ervaringen delen

Kinderen willen doorgaans niet anders zijn dan anderen, maar brussen van een overleden kind willen wel hun verhaal kunnen delen. Sommige scholen hebben een rouwgroep voor kinderen van een overleden ouder of brus. Ook inloophuizen voor kankerpatiënten organiseren wel activiteiten voor kinderen en jongeren. Ten slotte kunnen brussen van een overleden kind altijd meedoen aan Verenigings-activiteiten, zoals kampen, bijeenkomsten maar ook ontspannende uitstapjes.

 
  • Geef je kinderen aandacht en houd contact.
  • Je hoeft niet altijd te praten, samen dingen doen helpt ook.
  • Toon gerust je verdriet maar doe het gedoseerd.
  • Ons boekje Brussenspinsels Rood en Brussenspinsels Blauw kan oudere kinderen helpen.
  • Op de website van In de wolken vind je literatuur over rouw bij kinderen.